Perquè a vegades s'arriba massa d'hora,
o a vegades massa tard,
però sempre és un nou dia
o sempre un nou anyi hauríem de ser a temps de ser feliços
o com a mi m'agrada dir
de sentir-nos bé.
Tindrem temps?
Jo el vull cremar
i no deixar ni un segon
per les línies d'algú altre.
... i la teva?
4 comentaris:
De momento, estoy aprovechando el tiempo en recoger las letras que has ido dejando esparcidas aquí y allá, en el mismo orden que las has dejado. Y en agradecer que lo hagas. Mi vida tampoco alcanzará para todo lo que quisiera hacer, pero creo que bastará con haber disfrutado al máximo las que alcance a completar.
Que sea un buen año para ti también, y gracias nuevamente por translucir tu alma en este -para mí recién descubierto- blog.
Muchas gracias, Iván, por detenerte. Y te agradezco que me agradezcas...
Lo de la vida es algo así como que hay que evitar dejarse en el tintero todo aquello que conscientemente deseemos y dependa de nosotros poder realizarlo. Debe ser horrible morir con lamentos...
Felices días también para ti, todos...
:-)
Montse, no sé qué música escuchas, pero leyéndote he recordado una canción de Pedro Aznar, "Si no oigo a mi corazón", y quizás pueda gustarte.
http://www.goear.com/listen/a706e98/si-no-oigo-a-mi-corazon-pedro-aznar
Un abrazo!
Preciosa, Iván.
Un placer :-)
Publica un comentari a l'entrada